Ο Ηλίας Κωστής όπως είχαμε αναφέρει ακριβώς την ίδια στιγμή στον αγώνα της Ατλέτικο Μαδρίτης με την Φέγενορντ είχε κάνει την πρώτη του συμμετοχή στην ανδρική ομάδα και μάλιστα στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Με την αφορμή της κλήσης του και της συμμετοχής του με την Εθνική Ελπίδων στο παιχνίδι με την Κροατία η ιστοσελίδα gazzetta.gr του έκανε ένα φοβερό αφιέρωμα, αλλά μίλησε και μαζί του.
“4 Οκτωβρίου: Ο φωτεινός πίνακας στο εντυπωσιακό Wanda Metropolitano δείχνει το 4ο λεπτό των καθυστερήσεων μετά την ολοκλήρωση των 90’. Η Ατλέτικο Μαδρίτης έχει φέρει… τούμπα το ματς κόντρα στη Φέγενορντ και προηγείται με 3-2.
Λίγα δευτερόλεπτα πριν, ο Σιμεόνε ετοιμάζει την τελευταία κίνηση του για να διατηρήσει το σκορ. Κάνει την κίνηση στους παίκτες που κάνουν ζέσταμα και το βλέμμα του δείχνει τον Ηλία Κωστή. Μία στιγμή όπου ένα 20χρονο αγόρι ζει τη μετάβαση από τη φαντασία και το όνειρο στην πραγματικότητα.
Ο Αλβάρο Μοράτα του αφήνει τη θέση του και ο νεαρός αμυντικός πραγματοποιεί την πρώτη του συμμετοχή με την πρώτη ομάδα της Ατλέτικο και μάλιστα, σε αγώνα της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης. Δέχεται την αποθέωση από το κοινό και εκείνος αγωνίζεται για λίγα δευτερόλεπτα μέχρι το τελευταίο σφύριγμα της αναμέτρησης.
Αυτό που έχει ζήσει είναι απλώς η αφετηρία έπειτα από χρόνια δουλειάς, προσπάθειας αλλά και πρωταγωνιστικού ρόλου στα μικρά κλιμάκια της ομάδας. Όμως το όνειρο δεν σταματά εδώ. Έχοντας επιλέξει το εθνόσημο της Ελλάδας έναντι αυτό της Κύπρου, ο Κωστής κλήθηκε για πρώτη φορά στην Εθνική Ελπίδων και μάλιστα, πραγματοποίησε και το ντεμπούτο του κόντρα στην Κροατία όντας ως βασικός.
Μέσα σε λίγα 24ωρα ο 20χρονος στόπερ έζησε το απόλυτο όνειρο και ο ίδιος μίλησε στο Gazzetta για αυτή την έκρηξη συναισθημάτων μέσα από δύο διαφορετικές καταστάσεις.
Ας αρχίσουμε με εσένα. Ποιον είχες είδωλο μικρός και αν ήσουν εξ αρχής στόπερ…
«Όταν άρχισα να καταλαβαίνω από ποδόσφαιρο, στην Ελλάδα έβλεπα παραπάνω τον Παπασταθόπουλο και τον Μανωλά. Τους παρακολουθούσα και όταν πήγαν στο εξωτερικό επειδή παίζουν ως στόπερ όπως και εγώ. Πιο μικρός έπαιζα αμυντικός χάφ και σιγά-σιγά με έβαλαν στόπερ, κάπου στην Κ15 αν θυμάμαι καλά. Μπορώ να αγωνιστώ και ως αριστερός μπακ».
– Πόσο σημαντικός ήταν ο ρόλος του πατέρα σου για να ασχοληθείς με το ποδόσφαιρο και ποια συμβουλή του έχεις κρατήσει;
«Ναι, έπαιξε ρόλο αλλά περισσότερο ήταν στο χέρι μου γιατί αγαπάω το ποδόσφαιρο. Εκεί που έπαιξε σημαντικό ρόλο ήταν ότι όσο μεγάλωνα και έμπαινα στην πραγματικότητα του ποδοσφαίρου, ήταν δίπλα μου για να με βοηθήσει να βλέπω το παιχνίδι διαφορετικά με τις αναλύσεις και τον τρόπο που καταλάβαινε ένα σύστημα. Το πιο σημαντικό είναι στο σπίτι να έχεις μία οικογένεια που ζουν από αυτό. Η συμβουλή που έχω κρατήσει είναι να διαβάζω το παιχνίδι για να βρίσκω τα μειονεκτήματα του αντιπάλου και να έχω αυτοπεποίθηση σε ό,τι κάνω, να πιστεύω σε εμένα».
– Ποια είναι η ιστορία πίσω από την είσοδο σου στην Ατλέτικο Μαδρίτης και τι σε είχε… σοκάρει αρχικά;
«Είχα αγωνιστεί σε ένα τουρνουά με την Κ17 της Κύπρου στην Αυστρία. Εκεί υπήρξαν αρκετά μάτια ομάδων και μέσω ενός μάνατζερ βρέθηκα στην Ατλέτικο για δοκιμαστικά. Τα πήγα πολύ καλά και μου πρόσφεραν συμβόλαιο για να παραμείνω. Θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Κύπρο για την ευκαιρία που μου δόθηκε καθώς είναι από τους κύριους λόγους που βρέθηκα στην Ατλέτικο Μαδρίτης. Όταν με πήραν δεν ήμουν τόσο συνειδητοποιημένος για το τι ερχόταν. Έμοιαζαν όλα σαν όνειρο. Το πρώτο πράγμα που με σόκαρε ήταν η ένταση και ο ρυθμός που είχαν στην προπόνηση. Αν και μικροί ήταν όλα πέντε φορές πιο γρήγορα από αυτά που ήξερα».
– Είχες και προπονητή τον Φερνάντο Τόρες. Πες μου για τη σχέση σας…
«Είναι ένας πολύ καλός χαρακτήρας, ταπεινός και με βοήθησε πραγματικά πολύ. Μου έκανε εντύπωση το ενδιαφέρον που έδειχνε για εμάς ακόμα κι αν είχε κερδίσει τα πάντα στο ποδόσφαιρο. Ως αμυντικός εγώ και ως επιθετικός εκείνος, μου είπε κάποια πράγματα που του έκαναν οι αμυντικοί και τον δυσκόλευαν στο παιχνίδι έτσι ώστε να το κάνω και εγώ. Για παράδειγμα, ένα μικρό σπρωξιματάκι προκειμένου να χάσει την ισορροπία του ο αντίπαλος πριν πάρει την μπάλα».
– Περίμενες να κάνεις ντεμπούτο και τι οδηγίες σου έδωσε ο Σιμεόνε και πες μου για εκείνον πως είναι ως προπονητής;
«Όχι, δεν το περίμενα. Είχα στο μυαλό μου ότι θα έκανα αρχικά ντεμπούτο το πρωτάθλημα και όχι στην Ευρώπη. Το έμαθα ότι θα παίξω όταν με φώναξε ο Σιμεόνε από το ζέσταμα για να ετοιμαστώ (γέλια). Η αλήθεια είναι πως δεν ήξερα πώς να αντιδράσω. Προσπάθησα να το πάρω ψύχραιμα, ήμουν έτοιμος και οι οδηγίες του ήταν να είμαι δυνατός στις μονομαχίες. Όσο για τον ίδιο, αν και πιο ήρεμος στις προπονήσεις, όταν πρέπει και ταιριάζει στην κατάσταση, ο τρόπος που μιλάει είναι το ίδιος με το παιχνίδι. Αυτό το πάθος που έχει το μεταδίδει συνέχεια».
– Ποιον ποδοσφαιριστή ξεχωρίζεις από την Ατλέτικο και με ποιον έχεις έρθει πιο κοντά;
«Όλοι είναι απίστευτοι αλλά αυτός που ξεχωρίζει περισσότερο είναι ο Γκριεζμάν, καθώς βλέπει πράγματα στο γήπεδο που άλλοι δεν μπορούν και κάνει το απλό, αλλά το κάνει τέλεια! Προσωπικά έχω έρθει πιο κοντά με τον Σάβιτς, αλλά όλοι μας συμπεριφέρονται υπέροχα και μιλάω με όλους αυτό το διάστημα».
Πάμε τώρα για την επιλογή σου να φοράς το εθνόσημο της Ελλάδας. Ποια είναι η ιστορία;
«Γεννήθηκα στην Ελλάδα και από μικρός το έλεγα ότι προτιμώ να αγωνιστώ με την Ελλάδα. Βρισκόμασταν σε επαφή με τον κ. Κωνσταντινίδη εδώ και τρία χρόνια. Εγώ το έμαθα όταν ήμουν στην προετοιμασία με την πρώτη ομάδα από τον πατέρα μου και πραγματικά χάρηκα πάρα πολύ».
– Πώς αντέδρασες όταν είδες ότι κλήθηκες;
«Μεγάλος ενθουσιασμός, ανυπομονούσα να φορέσω το εθνόσημο και τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας»
• Εθνική Ελπίδων: Η αισιοδοξία που «γέννησε» η πρωτόγνωρη εμφάνιση κόντρα στην Κροατία
– Πες μου για τις πρώτες σου μέρες στην ομάδα. Τι σου έχει κάνει εντύπωση και τι ξεχωρίζεις;
«Οι πρώτες μέρες ήταν πολύ καλές αν και δεν ήξερα τα παιδιά. Με βοήθησαν και πολύ γρήγορα μπήκα στο κλίμα. Μου έχει κάνει εντύπωση το καλό επίπεδο και το κλίμα στην ομάδα».
– Είχες φανταστεί ότι μία μέρα θα φορέσεις το εθνόσημο;
«Ναι, αυτός είναι και ένας από τους αρχικούς στόχους που έχουμε από μικροί»
– Πώς ένιωσες με το ντεμπούτο σου κόντρα στην Κροατία και πες μου για τη στιγμή που άκουσες τον Εθνικό Ύμνο…
«Ήταν μία πολύ ξεχωριστή στιγμή για εμένα να αγωνιστώ με το εθνόσημο στης Εθνικής μας. Ήταν ένα όνειρο που είχα από μικρός και έγινε πραγματικότητα. Είμαι πολύ χαρούμενος. Όταν ακούς τον Εθνικό Ύμνο και βρίσκεσαι στο γήπεδο, αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις μία τεράστια ευθύνη να εκπροσωπήσεις τη χώρα σου, σηκώνεται η τρίχα σου»
– Ποιο ήταν το κλειδί για την εμφάνιση κόντρα στην Κροατία;
«Θεωρώ ότι ήμασταν καλύτεροι από τον αντίπαλο. Το κλειδί πιστεύω για την εμφάνιση ήταν ότι μπήκαμε στο γήπεδο ενωμένοι και δώσαμε ό,τι είχαμε για να κερδίσουμε. Αυτό που μας χαρακτηρίζει είναι το πάθος και η ψυχή μέχρι το τελευταίο λεπτό»
– Βάση εμφάνισης αξίζατε ακόμα και τη νίκη. Υπήρχε απογοήτευση με την ισοπαλία; Τι συζητήσατε στα αποδυτήρια;
«Με την εμφάνιση που κάναμε αξίζαμε τη νίκη αλλά δεν φύγαμε απογοητευμένοι γιατί ήμασταν πίσω στο σκορ και καταφέραμε να αντιδράσουμε και να ισοφαρίσουμε στα τελευταία λεπτά. Έτσι είμαστε ακόμα στο κόλπο της πρόκρισης στην επόμενη φάση. Ο προπονητής μας είπε ότι είναι πολύ ευχαριστημένος από την προσπάθεια που κάναμε, ότι τα δώσαμε όλα και ότι το αποτέλεσμα ίσως μας αδικεί λίγο».
– Ο Νίκος Παπαδόπουλος δείχνει να έχει αλλάξει αρκετά την ομάδα. Εσύ τον γνωρίζεις λίγες μέρες. Ποια είναι τα πρώτα του συμπεράσματα για εκείνον;
«Πρόκειται για έναν πολύ καλό άνθρωπο και προπονητή. Εχει παίξει ποδόσφαιρο, ξέρει πως να μας διαχειρίζεται και ξέρει τι ανάγκες έχουμε σαν παίκτες. Μας δίνει πολλές βοήθειες σε διάφορους τομείς».
– Και τώρα Πορτογαλία…
«Είναι ποδοσφαιρικά μία από τις μεγαλύτερες χώρες στην Ευρώπη αλλά ήρθαμε για να κερδίσουμε. Πάντα αυτός είναι ο στόχος μας. Να πάρουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε. Εχουμε, προετοιμαστεί και δώσει έμφαση στο πλάνο του προπονητή. Πάμε παιχνίδι με το παιχνίδι και πλέον κοιτάμε μόνο αυτό με την Πορτογαλία. Όπως είπα και πριν, μας χαρακτηρίζει η ενότητα, το πάθος και η ψυχή που βγάζουμε στο γήπεδο. Δεν φοβόμαστε κανέναν. Όλα κρίνονται στο γήπεδο και έχουμε καλή ομάδα με πολλές δυνατότητες».
ΠΗΓΗ: gazzetta.gr