Οι γνώμες, εύκολα αμφισβητούνται. Οι αριθμοί, λίγο πιο δύσκολα. Ας σταθούμε λοιπόν, με αφετηρία την εύλογη ανησυχία εάν/πώς θα ολοκληρωθεί εφέτος η χρονιά στο ελληνικό πρωτάθλημα, στους αριθμούς. Οι γνώμες, έπονται. Γράφει ο Αλέξης Σπυρόπουλος.
Η UEFA, στο κάθε αγωνιστικό τριήμερό της σε Τσάμπιονς/Γιουρόπα Λιγκ, Τρίτη-Τετάρτη-Πέμπτη διεκπεραιώνει (16+24=) 40 αναμετρήσεις. Με πιο περίπλοκες μετακινήσεις. Και σε πιο σύνθετο, πέραν του ζητήματος με τον ιό, περιβάλλον (π.χ. πόλεμος Αζερμπαϊτζάν/Αρμενίας). Εως τώρα, έχουν περατωθεί τρεις από τις έξι αγωνιστικές στις φάσεις των ομίλων, δηλαδή (40Χ3=) 120 αναμετρήσεις. Δεν προσμετρώ καν, τα…αμέτρητα προκριματικά παιγνίδια πριν τους ομίλους. Στις 120 αναμετρήσεις, μόνον. Αναβολές/εκκρεμότητες; Μηδέν.
Επίσης η UEFA διεκπεραιώνει στα παράθυρα των Εθνικών Ομάδων, τις αγωνιστικές του Nations League. Η κάθε αγωνιστική στο Nations League, είναι 27 αναμετρήσεις. Με τις ίδιες περίπλοκες μετακινήσεις, στο ίδιο σύνθετο περιβάλλον. Εως τώρα στη διοργάνωση, έχουν περατωθεί τέσσερις από τις έξι αγωνιστικές, δηλαδή (27Χ4=) 108 αναμετρήσεις. Αναβολές/εκκρεμότητες; Μηδέν.
Η Σούπερ Λιγκ εδώ, στο κάθε δικό της αγωνιστικό Σαββατοκυριακοδεύτερο διεκπεραιώνει επτά αναμετρήσεις. Με απλούστερες μετακινήσεις, σε οπωσδήποτε λιγότερο σύνθετο περιβάλλον. Εως τώρα, έχουν περατωθεί οκτώ αγωνιστικές, δηλαδή (7Χ8=) 56 αναμετρήσεις. Αναβολές/εκκρεμότητες; Οκτώ! Η Ευρώπη, σε (120+108=) 228 αναμετρήσεις, ούτε μία αναβολή. Η Ελλάδα, σε 56 αναμετρήσεις, οκτώ αναβολές.
Μόλις πέντε στις 14 ομάδες της ελληνικής πρώτης κατηγορίας, έχουν δώσει και τους οκτώ αγώνες τους. Οι εννέα στις 14, ήδη χρωστάνε άλλες ένα, άλλες δύο ματς. Με την απλούστερη αριθμητική αναγωγή, σε αυτόν τον ρυθμό αναβολών θα φτάσουμε στην ολοκλήρωση της regular season, δηλαδή στις 26 αγωνιστικές, και θα εκκρεμούν…26 αναμετρήσεις. Το αδιέξοδο είναι μπροστά μας. Κι εμείς νιώθω ότι απλώς τραγουδάμε! Το VAR, οι κόκκινες-μπλε γραμμούλες, το πέναλτι, το αράουτ.
Να (επι)μείνουμε στους αριθμούς. Ας αφήσουμε την UEFA. Ας δούμε τον αντίστοιχο έως τώρα βηματισμό, σε εθνικά πρωταθλήματα. Στην Πρέμιερ Λιγκ, οκτώ αγωνιστικές, δηλαδή 80 αναμετρήσεις, εκκρεμότητες δύο. Ligue 1, 10 αγωνιστικές, δηλαδή 100 αναμετρήσεις, εκκρεμότητες δύο. Μπούντεσλιγκα, επτά αγωνιστικές, δηλαδή 63 αναμετρήσεις, εκκρεμότητες ζερό. Πριμέρα, εννέα αγωνιστικές, δηλαδή 90 αναμετρήσεις, εκκρεμότητες επτά. Serie A, επτά αγωνιστικές, δηλαδή 70 αναμετρήσεις, εκκρεμότητες ζερό. Τσάμπιονσιπ, το πρωτάθλημα των 24 ομάδων και των 46 αγωνιστικών. Εως τώρα έχουν γίνει 11 αγωνιστικές, δηλαδή (11Χ12=) 132 αναμετρήσεις. Εκκρεμότητες; Ζερό.
Να συνοψίσουμε, προκειμένου να γλιτώσουμε από το να κουραζόμαστε περαιτέρω, την αναλογία αναβολών/αγώνων. Ευρώπη, Champions/Europa/Nations League, 0/228. Αγγλία, πρώτη και δεύτερη κατηγορία, 2/212. Γαλλία, 2/100. Γερμανία, 0/63. Ισπανία, 7/90. Ιταλία, 0/70. Ελλάδα, 8/56. Δεν καταμετρώ άλλο! Τι κάνουμε, αγαπητέ κύριε Μπουτσικάρη μου; Πολύ σωστά νοιαζόμαστε για τους αγωνιστικούς χώρους, αλλά πρέπει να υπάρχουν και οι ομάδες που θα παίζουν σε αυτούς τους αγωνιστικούς χώρους. Αντιλαμβανόμαστε όλοι, εννοείται, ότι η συνθήκη δεν είναι εύκολη.
Η UEFA ευθύς εξαρχής, προβλέποντας ότι διαφορετικά τα πράγματα θα οδηγούνταν στο νομοτελειακό αδιέξοδο, υιοθέτησε τη σκληρή στάση “κόψτε τον λαιμό σας να παίξετε”. Η στάση, προς το παρόν, βλέπουμε ότι λειτουργεί. Ολοι “κόβουν τον λαιμό τους” και παίζουν. Ολοι! Προφανώς, μιλώντας γι’ αυτό που μας απασχολεί, το ελληνικό πρωτάθλημα, ούτε αποτελέσματα “στα χαρτιά” θέλουμε (δεν μπορείς να παίξεις, χάνεις 3-0, γεια σου) ούτε ματς-φάρσες (δεν συμπληρώνεις ενδεκάδα, βάλε μικρούς από την Κ-19 και παίξε για να μη χάσεις 3-0).
Οι αριθμοί ωστόσο, είναι εδώ για να αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφισβητήσεως ότι στο ελληνικό πρωτάθλημα τις αναβολές τις έχουμε πάρα, μα πάρα, πολύ εύκολες. Δυνητικά, εκμεταλλευόμαστε το πρωτόκολλο και το καταχρώμεθα/ξεφτιλίζουμε για πλάκα. Δεν λέω ότι συμβαίνει, πράγματι. Λέω όμως, ότι μπορεί να συμβεί. Ξεκούραστα! Η πρώτη σκέψη συνεπώς, είναι ότι το πρωτόκολλο χρήζει αναθεωρήσεως. Ειδάλλως, και επειδή δεν προκύπτει από πουθενά ότι το υγειονομικό πρόβλημα είναι κάπου κοντά στην επίλυση, συνεχίζουμε να αθροίζουμε αναβολές. Σαν φακέλους σε ντάνα, τον ένα επάνω στον άλλον. Ωσπου να πιάσουμε ταβάνι.
Το θέμα είναι ότι, ενόσω οι φάκελοι πολλαπλασιάζονται…σαν κρούσματα, κατ’ ουσίαν δεν έχεις με ποιον να συνεννοηθείς. Ο μοναδικός (να εισακούσει) ατόφιος legend του αθλητισμού στη χώρα, είναι ο Γιώργος Μαυρωτάς. Κινείται, αν όχι ακόμη φθαρμένος στην ευρύτερη ανοησία της πολιτικής καθημερινότητας, εμφανέστατα εγκλωβισμένος σε πλαίσιο περιορισμένων αρμοδιοτήτων. Και εδώ, φεύγω από τον (ας τον πούμε) επαγγελματικό πρωταθλητισμό (που, στη βάση του, είναι οικονομία) και πηγαίνω στον (ας τον πούμε) ερασιτεχνικό αθλητισμό (που, στη βάση του, είναι ζωή). Ευζωία, καλύτερα. Ιδιαίτερα, στον λεγόμενο “ομαδικό αθλητισμό”.
Οι επιστήμονες και οι πολιτικοί της χώρας, οι Κούληδες και οι Σωτήρηδες, εάν πριν έτρεφα τον όποιον ενδοιασμό, πλέον οι ημέρες με έχουν βεβαιώσει εκατό-μηδέν ότι (να το πω όσο πιο απλά γίνεται) μισούν τον αθλητισμό. Είναι, ακριβώς, οι ημέρες που εκατοντάδες χιλιάδες αγόρια/κορίτσια σε όλη την Ελλάδα βιώνουν την ακραία απογοήτευση να έχει “κλείσει” αυτό που αγαπούν και επιλέγουν με ευχαρίστηση, δεν υποχρεώνονται, να κάνουν.
Τον αθλητισμό, δηλαδή την καλύτερη συνθήκη σωματικής+νοητικής υγείας, τους τον έκοψαν σε μια νύχτα μέσα…για λόγους υγείας! Και για να το σιγουρέψουν, αυτόν τον κλονισμό της σωματικής+νοητικής ισορροπίας, από πάνω έκλεισαν και τα γυμναστήρια. Κι έχεις και Χρυσοχοίδη ύστερα, για κερασάκι στην τούρτα, να απαγγέλλει εκκλήσεις στους νέους (που δεν μπορούν πουθενά, να προπονηθούν και να παίξουν) να μη…συνωστίζονται στις πλατείες! Τι θα ήθελαν, οι επιστήμονες και οι πολιτικοί, να κάνουν οι νέοι της χώρας…και πού να το κάνουν;
Απορεί κανείς, δεν έχουν στους οικογενειακούς κύκλους τους, οι Σωτήρηδες και οι Κούληδες, παιδιά; Παιδιά που παίρνουν τη χαρά (και μαζί, όλα τα διδάγματα από το) να αθλούνται σε ομάδες; Παιδιά που ξενέρωσαν τέρμα, με το λουκέτο; Το βέβαιον είναι ότι τα εκατοντάδες χιλιάδες αγόρια/κορίτσια, δεν θα κατανοήσουν και δεν θα τους το συγχωρήσουν ποτέ. Η ιστορία που έγραψαν κιόλας, οι Κούληδες και οι Σωτήρηδες, είναι τα κινήματα που προκάλεσαν. Let us play. Save greek sports. Οσο να πεις, κατέγραψαν επιτυχία.
Toυ Αλέξη Σπυρόπουλου από το Sdna.gr