Ο θάνατος του προέδρου της ΕΠΣ Τρικάλων Θανάση Μπουτζιώλη αφήνει ένα πολύ μεγάλο και δυσαναπλήρωτο κενό στο χώρο του Ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου του νομού μας και όχι μόνο, καθώς ο εκλιπών ήταν πολυπράγμων και κατά καιρούς είχε ασχοληθεί με αρκετά πράγματα.
Σχετικά τώρα με το ποδόσφαιρο, από το 1997 μέχρι και σήμερα αποτελούσε κυριολεκτικά το βασικότερο κομμάτι της ζωής του.
Νυχθημερόν έτρεχε στην Αθήνα και όπου αλλού χρειαζόταν, προκειμένου να βρει λύσεις για ζητήματα του ποδοσφαίρου μας, είτε για να συμμετάσχει σε συνεδριάσεις της ΕΠΟ, με απώτερο στόχο να κερδίσει πράγματα για το ερασιτεχνικό του νομού μας.
Και είναι γεγονός ότι λόγω της μεγάλης επιρροής που είχε επί σειρά ετών στα κέντρα αποφάσεων της πρωτεύουσας κατάφερε σε αρκετές περιπτώσεις να κερδίσει πράγματα.
Αναρωτιέμαι ποιος άλλος άνθρωπος θα μπορούσε με τέτοιο ζήλο να ασχοληθεί και να αφιερώσει ένα τόσο μεγάλο κομμάτι της ζωής του στο ποδόσφαιρο.
Την τελευταία τριετία , από την ώρα που ο Αυγενάκης πέρασε το μητρώο της ΓΓΑ, ήταν εκείνος που με συντονισμένες κινήσεις φρόντιζε προκειμένου όλα τα σωματεία της ‘Ενωσης να καταφέρνουν να παίρνουν αθλητική αναγνώριση και να έχουν δικαίωμα συμμετοχής στα πρωταθλήματά τους.
Ακόμη και μέχρι πριν λίγους μήνες και παρά τη σοβαρότητα της ασθένειάς του πήγαινε στο γραφείο και ασχολούταν με αυτά τα θέματα και παρά την προτροπή όλων να μένει σπίτι για να ξεκουράζεται.
Αυτός ήταν ο πρόεδρος Θανάσης Μπουτζιώλης, ένας άνθρωπος ο οποίος εκτιμούσε τον κάθε συνάνθρωπό του, ο οποίος είχε ανάγκη και δε λογάριαζε ποτέ κούραση , ήταν πάντα εκεί όποτε τον χρειάζονταν τα σωματεία.
Και επειδή ο ποδοσφαιρικός παράγοντας Θανάσης Μπουτζιώλης είχε εδώ και πολλά χρόνια ξεπεράσει με τη δραστηριότητά του τα σύνορα του νομού μας, μπορεί κανείς να ενημερωθεί για το έργο του στο ποδόσφαιρο, ρωτώντας και ορισμένους προέδρους ενώσεων άλλων νομών, αλλά και παλιούς παράγοντες που τον έζησαν στα καλά του χρόνια.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι αφήνει πίσω του ένα πολύ σημαντικό έργο, αλλά και ένα δυσαναπλήρωτο κενό.