Ο εκπληκτικός Παναθηναϊκός (του Α μέρους) βύθισε κι άλλο την ΑΕΚ, παίρνοντας νίκη-χρυσάφι με 2-1 και φωνάζοντας ότι σταδιακά επιστρέφει στο φυσικό του τεράστιο μέγεθος!
Ο Παναθηναϊκός βρήκε στο κλασικό αθηναϊκό ντέρμπι του ΟΑΚΑ, τη βάση για να αλλάξει την σεζόν του, η ΑΕΚ από την άλλη πλευρά σε ένα ακόμη κρίσιμο σταυροδρόμι τις τελευταίες σεζόν, πέρασε κάτω από τον πήχη και έστειλε μήνυμα πως είναι μακριά από την ανταγωνιστικότητα για τον τίτλο.
Το τελικό 1-2, αδικεί την ανωτερότητα των «πράσινων» στο πρώτο ημίχρονο και την ευκολία με την οποία «έσβησαν» το ματς για το μεγαλύτερο μέρος του δεύτερου μέρους. Αλλά στην πραγματικότητα η ΑΕΚ με μια απελπισμένη προσπάθεια στο τέλος, έφτασε μια ανάσα από το να πάρει την ισοπαλία. Ήρωας του ματς για τον Παναθηναϊκό ο Σέγκεφελντ, που στέρησε από τον Λιβάγια προ κενής εστίας την ευκαιρία για το 2-2.
Ο Παναθηναϊκός μπήκε δυνατά, έχασε …την ευκαιρία της χρονιάς με τον Μαουρίτσιο, αλλά μετά έδωσε μάλλον χωρίς λόγο χώρο στην ΑΕΚ. Η εμφανώς αδούλευτη στον επιθετικό τομέα ομάδα του Καρέρα, δεν είχε τρόπο να το εκμεταλλευθεί και τελικά ο παράγοντας που «μίλησε» ήταν η αστεία «κιτρινόμαυρη» άμυνα. Τόσο από πλευράς ατομικής στελέχωσης, όσο κι από πλευράς συνολικής λειτουργίας. Τα γκολ των Μακέντα και Κουρμπέλη, από την μία ήταν δείγματα ομάδας που …μύρισε αίμα και ήξερε πως να «δαγκώσει το θήραμα», από την άλλη είναι θλιβερά ως εικόνα για τους αμυντικούς της ΑΕΚ.
Το 4-3-3 του Μπόλονι με τις επιλογές που έκανε στις καίριες θέσεις, δούλεψε άψογα, απέναντι στο συνηθισμένο «ό,τι να ναι» της ΑΕΚ. Που παραμένει απόλυτα εξαρτημένη από τις ατομικές επιλογές και την κατάσταση των παικτών της. Σε αυτές άλλωστε και μετά από ένα κρεσέντο αλλαγών «αλαλούμ», βασίστηκε η προσπάθεια της Ένωσης στην τελική ευθεία να γυρίσει το ματς. Πίεσε, σκόραρε με τον Ολιβέιρα, έχασε ευκαιρίες, φόβισε τον Παναθηναϊκό, αλλά δεν έφτασε ως το τέλος.