To ελληνικό ποδόσφαιρο αποχαιρετά το 2022… στον αστερισμό του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, καθώς ο προπονητής του Παναθηναϊκού όχι μόνο οδηγεί το «τριφύλλι» ξανά σε τροχιά πρωταθλητισμού, αλλά κερδίζει τον καθολικό σεβασμό φίλων και αντιπάλων με το ήθος και τη νοοτροπία που διδάσκει όποτε επικοινωνεί με τη φίλαθλη κοινή γνώμη.
Τι νιώθουν, όμως, οι παλιοί συμπαίκτες του που είχαν τη δυνατότητα να βρεθούν μαζί του για χρόνια στον Ηρακλή, όταν ο Σέρβος μας συστήθηκε ως ένας «μάγος της μπάλας» στα γήπεδα της Α’ Εθνικής φορώντας τη φανέλα του «Γηραιού»;
Το όνομα Κωστής ταυτίζεται περισσότερο με τους «κυανόλευκους» της Θεσσαλονίκης με τον Χρήστο, καθώς για πέντε χρόνια ο διεθνής Έλληνας άσσος έχτισε το όνομά του στο Καυτανζόγλειο, προτού μεταγραφεί στην ΑΕΚ του Ντούσαν Μπάγεβιτς το 1994. Ωστόσο ο… Κωστής που μνημονεύουν ακόμη περισσότερο όσοι είχαν την τύχη να αγωνιστούν στον Ηρακλή τη δεκαετία του ’90, ήταν ο Γιώργος!
Ένας ακούραστος εργάτης, ένας πιστός στρατιώτης του «Γηραιού» που τίμησε για εφτά ολόκληρα χρόνια τη φανέλα του συλλόγου και… από το πουθενά (έχοντας ως μοναδικό όπλο τη γερμανική κουλτούρα του) κατάφερε να γίνει σημείο αναφοράς σε μια ομάδα που έλαμπε το άστρο του βιρτουόζου μπαλαδόρου, Ιβάν Γιοβάνοβιτς, φορώντας μάλιστα ακόμη και το περιβραχιόνιο του αρχηγού.
Ο Γιώργος Κωστής με αντίπαλο τον Παύλο Δερμιτζάκη, σε αναμέτρηση Ηρακλή – ΟΦΗ τον Οκτώβριο του 1997
Είκοσι χρόνια από τη μέρα που τον είδαμε για τελευταία φορά στα ελληνικά γήπεδα (με τη φανέλα της Παναχαϊκής), ο Γιώργος Κωστής έρχεται να κολλήσει το δικό του χαρτάκι στο άλμπουμ των αναμνήσεων του sportday.gr, να μας… συστήσει τον συμπαίκτη Ιβάν Γιοβάνοβιτς (όπως τον έζησε στα αποδυτήρια του Ηρακλή), αλλά και να μας μιλήσει για το μήλο που μάλλον θα ξεπεράσει τη μηλιά!
Ο γιος του Ηλίας, βλέπετε, προκαλεί ήδη πάταγο στην Ισπανία και την Ατλέτικο Μαδρίτης, καθώς όχι μόνο ανανέωσε το συμβόλαιό του με τους Μαρδριλένους, αλλά πραγματοποίησε και το ανεπίσημο ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα των “ροχιμπλάνκος” σε φιλικό παιχνίδι με την Πονφεραντίνα.
Γιώργο, έχω διαβάσει ότι γεννήθηκες στα Τρίκαλα, πως βρέθηκες στη Γερμανία;
Εκείνες τις εποχές, οι γονείς μας έφευγαν για να δουλέψουν στη Γερμανία και συνήθως άφηναν τα παιδιά τους πίσω. Μετά όμως από ένα γεγονός που συνέβηκε στην οικογένειά μας, έφυγα κι εγώ για τη Γερμανία για να ζήσω πλέον με τους γονείς μου. Αυτό έγινε σε ηλικία 12 ετών.
Μέχρι τότε δεν έπαιζες δηλαδή μπάλα;
Έπαιζα στο χωριό στην Διάβα Καλαμπάκας. Να σου πω την αλήθεια, τότε ένιωσα ότι έπαιζα μπάλα. Εμείς μάθαμε ποδόσφαιρο στις αλάνες και μαθαίναμε πραγματικά μπάλα.
Η Εθνική Βαυαρίας, ο Άρι Χάαν και οι σπουδές…
Στην Γερμανία λοιπόν έπαιξες οργανωμένα ποδόσφαιρο.
Ναι μόλις πήγα εκεί, ο πατέρας μου με έγραψε σε ακαδημία και στα 16 πήρα μεταγραφή στην σημερινή Γκρόιτερ Φιρθ. Ήμουν ο μοναδικός παίκτης από τη Βόρεια Βαυαρία που είχα κληθεί στην Εθνική Βαυαρίας. Αυτό προκάλεσε το ενδιαφέρον της Νυρεμβέργης και έτσι πήγα με μεταγραφή σε αυτήν με προπονητή τον Άρι Χάαν.
Στην Ελλάδα πως βρέθηκες;
Φοιτούσα στη Γερμανία σε ελληνικό σχολείο. Μάλιστα εγώ επειδή ήμουν στη Βαυαρία, πήγα σε ελληνικό σχολείο σε όλες τις βαθμίδες του. Το ελληνικό κράτος είχε φροντίσει να έχουμε εκπαίδευση και αυτό ήταν το καλύτερο που μπορούσαμε να έχουμε. Μέσα λοιπόν από τις εξετάσεις που έδωσα, τις Πανελλήνιες, πέρασα στην Γυμναστική Ακαδημία στη Θεσσαλονίκη. Ο πατέρας μου, μου είπε τότε να φύγω για την Ελλάδα, καθώς αυτό είναι το όνειρο κάθε ξενιτεμένου. Να γυρίσει κάποια στιγμή η οικογένειά του στην Ελλάδα. Από τη στιγμή που δεν είχα προτάσεις από ομάδα της Α κατηγορίας της Γερμανίας, αλλά μόνο από τις μικρότερες κατηγορίες, δεν το σκέφτηκα και πολύ και πήρα την απόφαση να σταματήσω το ποδόσφαιρο.
«Ο Γιοβάνοβιτς ήταν ο λόγος που έπαιξα μπάλα στον Ηρακλή»
Δεν το σταμάτησες όμως, όταν ήρθες στην Ελλάδα. Το αντίθετο μάλιστα.
Είχα έναν φίλο προπονητή, που με ρώτησε αν θα παίξω στην Ελλάδα μπάλα. Όταν του είπα ότι δεν είχα τέτοιο σκοπό, προσπάθησε να με μεταπείσει και κανόνισε αμέσως να δοκιμαστώ στον Ηρακλή. Αυτό έγινε στις αρχές του καλοκαιριού όπου είχαν ξεκινήσει νωρίτερα προετοιμασία κάποιοι παίκτες που ήταν τραυματίες. Παίξαμε ένα φιλικό παιχνίδι και τότε βασικός ήταν ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς.
Δοκιμαζόμουν μαζί με έναν ακόμα παίκτη που στη συνέχεια έκανε και αυτός μεγάλη καριέρα, αλλά δεν θέλω να πω το όνομά του. Ο Γιοβάνοβιτς λοιπόν, είπε στους ανθρώπους της διοίκησης να με πάρουν στην ομάδα, γιατί με είχε δει στο φιλικό. Έτσι πήγα στον Ηρακλή και έπαιξα για 7 χρόνια.
Ο Γιώργος Κωστής με αντίπαλο τον Πέρσι Ολιβάρες σε ντέρμπι Ηρακλή – ΠΑΟΚ τον Μάρτιο του 1998.
Τότε που πήγες στον Ηρακλή, ποιους βρήκες ως συμπαίκτες;
Ήταν ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ο Γιώργος Σκαρτάδος, επέστρεψε και ο Σάββας Κωφίδης από τον Ολυμπιακό, ο Φάνης Τουντζιάρης, ο Χρήστος Κωστής, ο Αθανασιάδης, ο Μάλλιος και πήγαμε εμείς η καινούργια γενιά, ο Ανατολάκης, ο Στολτίδης, ο Σακελλαρίδης. Εγώ πήγα μαζί με 15 παιδιά.
Μια ομάδα του Ηρακλή που διεκδικούσε πράγματα στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Ήμασταν πάντα μέσα στην 6άδα, ο Ηρακλής πάντοτε είχε καλές ομάδες, αλλά για διάφορους λόγους δεν μπορέσαμε να πάρουμε ποτέ αυτό που αξίζαμε. Πριν τη δική μου εποχή, αλλά και μετά, ο Ηρακλής είχε καλές ομάδες, αλλά δεν πανηγυρίσαμε κάποιους τίτλους. Αυτό μπορούσε να γίνει μετά την εποχή του συγχωρεμένου Θεοδωρίδη, επειδή επέστρεψε ο κόσμος στο γήπεδο. Την εποχή του Μυτιληναίου δηαλαδή, την οποία εγώ δεν πρόλαβα, γιατί είχα φύγει.
Εγώ έπαιζα στον Ηρακλή 7 χρόνια με 500 φιλάθλους και μετά την είσοδο του Μυτιληναίου στην ομάδα, εμφανίστηκαν στα παιχνίδια 10.000 Ηρακλειδείς. Λέω “που ήταν αυτοί”;. Μια φορά έπαιξα με γεμάτο γήπεδο, στον ημιτελικό του κυπέλλου με τον Ολυμπιακό με προπονητή τον Αλέφαντο με τότε είχε έρθει και ο Εστάι και παίξαμε αντίπαλοι.
Ένιωθες στον Ηρακλή ότι πάντοτε από “πάνω σας” υπήρχε η σκιά του Χατζηπαναγή;
Σίγουρα ο Βασίλης είναι η ιστορία του Ηρακλή. Ήταν μεγάλη μου τιμή που κατάφερα να τον γνωρίσω. Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες του κόσμου. Δυστυχώς δεν πήρε κι αυτός, γιατί για μένα ήταν ένας παγκόσμιος παίκτης, αυτά που άξιζε.
Υπάρχει κάποιο ματς που σου έχει μείνει περισσότερο στη μνήμη;
Ένα ματς με τον Άρη, που έβαλα ένα γκολ από 35 μέτρα στον φίλο μου τον Χρήστο Καρκαμάνη. Θυμάμαι την πρώτη μου εμφάνιση με την ομάδα, σε ένα παιχνίδι κυπέλλου με τον Ολυμπιακό, που με έβαλε ο κύριος Λίμπρεχτς. Ήταν παιχνίδι ομίλου, γιατί τότε το κύπελλο γίνονταν σε όμιλους και ήταν βαθμολογικά αδιάφορο. Εκεί πέτυχα το πρώτο μου γκολ και καθιερώθηκα στη συνέχεια στον Ηρακλή.
Από τον Ηρακλή γιατί έφυγες;
Είχα τους λόγους μου. Ο Τέλης Μπατάκης με ήθελε στην ομάδα και μου έκανε πρόταση για δέκα εκατομμύρια και να βάλω μόνος μου το χρόνο στο συμβόλαιο. Όμως εγώ ήθελα να φύγω. Προσπάθησα να βρω ομάδα στο εξωτερικό αλλά παρότι πήγα σε διάφορα δοκιμαστικά δεν μπόρεσα να βρω και έτσι επέστρεψα το Δεκέμβριο και πήγα στην Παναχαϊκή με πρόεδρο τον Λουκόπουλο. Τότε ξεκίνησε ο Κατσουράνης, ο οποίος έκανε μετά την καριέρα που έκανε.
Πως ήταν τα πράγματα στην Παναχαϊκή.
Πήγα σε μια μικρομεσαία ομάδα την οποία καταφέραμε να τη σώσουμε εύκολα δύο φορές. Αυτό που μου είχε κάνει εντύπωση όμως, ήταν το σήμα της Παναχαϊκής, στο οποίο υπάρχει επίσης ο Ηρακλής. Τον στεφανώνει η θεά Νίκη.
Στην Κύπρο πως βρέθηκες;
Πήγα για ένα χρόνο στην Κασσάνδρα και μετά πήγα στην Κύπρο και έπαιξα άλλα δέκα χρόνια μπάλα. Τελείωσα την καριέρα μου 39 χρονών.
Έπαιξες λοιπόν περίπου 20 χρόνια επαγγελματικά ποδόσφαιρο, ενώ στην αρχή ο πατέρας σου σου έλεγε να σπουδάσεις.
Πραγματικά έτσι είναι. Αυτό γίνεται όταν είναι το… γραφτό της μοίρας.
Τελείωσες την καριέρα σου στο Δόξα Κατωκοπιάς και στη συνέχεια έγινες προπονητής.
Αμέσως μετά το τέλος της καριέρας μου, μπήκα στο τεχνικό επιτελείο της ομάδας και στη συνέχεια, μετά από δύο χρόνια πήγα στο ΑΠΟΕΛ. Ήμουν βοηθός του Τόρστεν Φινκ. Επειδή ήξερα την κυπριακή πραγματικότητα, αλλά ταυτόχρονα ήξερα και γερμανικά, θεώρησαν οι άνθρωποι της ομάδας ότι ήμουν και ο κατάλληλος. Έμεινα πέντε χρόνια στο ΑΠΟΕΛ και έζησα το μεγαλείο του ελληνισμού.
«Ο Γιοβάνοβιτς μας δίδασκε στους μικρότερους τι θα πει επαγγελματισμός»
Μπορείς να μου το αναλύσεις αυτό;
Έζησα το τι μπορεί να κάνει ο Έλληνας και τι δυνατότητες έχει. Το ΑΠΟΕΛ εκπροσωπεί τον ελληνισμό στον ιδιαίτερο χώρο που βρίσκεται.
Δεν ήσουν πάντως στην ομάδα όταν ήταν προπονητής στο ΑΠΟΕΛ ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς.
Ο Ιβάν είναι ζωντανός θρύλος για την ομάδα. Όλοι οι υπόλοιποι προσπαθούν να φτάσουν τα επιτεύγματα του Ιβάν με την ομάδα.
Μου είπες και νωρίτερα ότι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ήταν αυτός που είπε στους ανθρώπους του Ηρακλή να σε πάρουν. Είχε “προπονητικό μάτι” από τότε.
Ο Ιβάν ήταν αυτός που μας έβαλε εμάς τους μικρότερους στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Ως παίκτης μας έμαθε πράγματα και μας έδειξε τον επαγγελματισμό.
Θεωρείς λοιπόν φυσιολογική την εξέλιξή του.
Πολύ λογική και μάλιστα το περίμενα ότι κάποια στιγμή θα φτάσει και με τον Παναθηναϊκό ψηλά. Είναι ο τέλειος επαγγελματίας που ξέρει τι κάνει και κυρίως πως να το κάνει.
«Η εξέλιξη του Γιοβάνοβιτς είναι πολύ λογική. Το περίμενα ότι κάποια στιγμή θα φτάσει και με τον Παναθηναϊκό ψηλά. Είναι ο τέλειος επαγγελματίας που ξέρει τι κάνει και κυρίως πως να το κάνει».
Το δικό σου μέλλον πως το σκέφτεσαι επαγγελματικά;
Ήμουν στην Κίνα ως βοηθός του Τόζα Σάπουριτς και κάναμε μια απίστευτη χρονιά, όπου σώσαμε με άνεση την μικρότερη ομάδα της κατηγορίας. Τώρα περιμένω να δω τι θα γίνει με κάποια ομάδα στην Κίνα, αλλά κι εγώ ενδιαφέρομαι πλέον να γίνω πρώτος προπονητής και φυσικά με ενδιαφέρει η επιστροφή στην Ελλάδα.
Τα αυτόγραφα της Ατλέτικο και το χρυσό μέλλον του Ηλία!
Εσένα σε ενδιαφέρει η επιστροφή στην Ελλάδα, αλλά τον γιό σου, τον Ηλία, σίγουρα δεν τον ενδιαφέρει.
Δυστυχώς θα πρέπει να συμφωνήσω μαζί σου. Είναι άλλες οι προοπτικές στο εξωτερικό και άλλες στη χώρα μας.
Πως κατάφερε να φτάσει τόσο ψηλά και να έχει ένα λαμπρό μέλλον μπροστά του;
Να σου πω την αλήθεια, δεν μπόρεσα να σταθώ δίπλα του, καθώς είχα τις δικές μου υποχρεώσεις, αλλά τελευταία κατάλαβα πόσο σημαντική ήταν η προσφορά μου. Ξεκίνησε την καριέρα του στην ακαδημία της Άρσεναλ στην Κύπρο. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και ενός έτους τον πήρα στην Κύπρο. Τα προγράμματα στην ακαδημία τον βοήθησαν να βάλει τις βάσεις. Μετά μεταπήδησε στο πραγματικό ποδόσφαιρο, στην ακαδημία του ΑΠΟΕΛ και έτσι πήγε στην εθνική Νέων της Κύπρου. Σε έναν αγώνα με την εθνική Γερμανίας, τον είδαν άνθρωποι της Μάνστεστερ, της Τότεναμ και της Ατλέτικο Μαδρίτης. Μετά από διάφορα δοκιμαστικά, κατέληξε στην Ατλέτικο Μαδρίτης για 5 χρόνια.