Η πορεία που πραγματοποιεί έως τώρα στο πρωτάθλημα της SL2 ο Α.Ο Τρίκαλα είναι γεγονός ότι γεμίζει με περηφάνια και χαρά όλη την πόλη.
Δεν είναι και λίγο να φιγουράρεις στην πρώτη θέση της 2ης κατηγορίας και νομίζω ότι αυτό έχει να συμβεί πάρα πολλά χρόνια, ίσως από τη σεζόν 1998-99, όταν τελικά η ομάδα ανέβηκε στην Α’ Εθνική.
Η φετινή επιτυχία του Α.Ο Τρίκαλα γίνεται ακόμη μεγαλύτερη αν αναλογιστεί κανείς ορισμένα σημαντικά στοιχεία.
Οι κυανέρυθροι διαθέτουν ίσως το πιο χαμηλό μπάτζετ της κατηγορίας, αλλά εδώ ισχύει αυτό που ακούμε συχνά ότι τα μπάτζετ από μόνα τους δεν παίζουν μπάλα.
Οι μπουκς πριν την έναρξη του πρωταθλήματος μας είχαν στις τελευταίες θέσεις, όσον αφορά τα φαβορί της SL2 για άνοδο. Μέχρι στιγμής πάνε και αυτοί στον κουβά…
Δίχως να θέλουμε να ευλογήσουμε τα γένια μας, το γράφαμε από τα πρώτα φιλικά προετοιμασίας της ομάδας το Καλοκαίρι, ότι η εικόνα που παρουσιάζει μας κάνει να αισιοδοξούμε ότι κάτι καλό μπορεί να γίνει, είτε αυτό θα είναι η είσοδος στην πρώτη 6άδα, είτε κάτι περισσότερο.
‘Ηταν η περίοδος που στα social media κυκλοφορούσαν κάτι σχόλια του στυλ: “Που πάμε με αυτό το μπάτζετ”, “είμαστε το πρώτο φαβορί για υποβιβασμό και άλλα τέτοια”.
Σχόλια που δεν προέρχονταν μόνο από αντιπάλους, αλλά και από τους λεγόμενους “προπονητές της Ασκληπιού”, αυτούς που από το πρώτο 10λεπτο της πρεμιέρας με την Παναχαική υποστήριζαν ότι ο Αιβάζογλου θα πρέπει να προχωρήσει σε αλλαγή προπονητή!!!
Δυστυχώς υπάρχει και η συγκεκριμένη παθογένεια των λίγων, που δεν μπορεί όμως σε καμία περίπτωση να επισκιάσει την έως τώρα επιτυχημένη πορεία της ομάδας.
Δεν είναι πάντως τυχαίο ότι πλέον ο Α.Ο Τρίκαλα βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και πάλι μετά από αρκετά χρόνια και ολοένα και περισσότεροι ασχολούνται με το φετινό “φαινόμενο”.
Δηλαδή για το πως γίνεται μία τόσο νεανική ομάδα, με μέσο όρο ηλικίας τα 22 έτη και την πλειοψηφία του ρόστερ να αποτελείται από παιδιά όχι ιδιαίτερα γνωστά στην ποδοσφαιρική πιάτσα, να βρίσκεται στην κορυφή της SL2;
Στο ερώτημα αυτό μπορούν να απαντήσουν τόσο ο Χαραλαμπίδης, όσο και ο Νίκος Σαμολαδάς. Ο άνθρωπος που την περασμένη ‘Ανοιξη για όσους δεν το γνωρίζουν, εν μέσω καραντίνας αλώνιζε τη Βόρεια Ελλάδα και άλλες περιοχές της χώρας πηγαίνοντας μέχρι και σε γήπεδα 8Χ8 για να βρει ταλέντα και να υλοποιήσει το πλάνο του Ηλία Αιβάζογλου για μία ομάδα με χαμηλό μπάτζετ και μέσο όρο ηλικίας, αλλά πολύ ταλέντο και υψηλές φιλοδοξίες.
‘Ολα λοιπόν έχουν την απάντηση τους.
‘Ασχετα από τη θέση που θα τερματίσει ο Α.Ο Τρίκαλα, γιατί ακόμη βρισκόμαστε στην αρχή του πρωταθλήματος, αυτό που έχει πετύχει μέχρι στιγμής συνιστά ένα ξεχωριστό επίτευγμα και αποδεικνύει ότι στο σύγχρονο ποδόσφαιρο τα πολλά χρήματα δε φέρνουν πάντα την ευτυχία.
Αντίθετα, η σωστή δουλειά και η ανάδειξη ταλέντων ίσως να αποτελεί μία εναλλακτική επιλογή για τους παράγοντες, εν μέσω μάλιστα της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας που διανύουμε.