Η συζήτηση σχετικά με το λουκέτο που αποφασίστηκε στον Ερασιτεχνικό αθλητισμό και η διακοπή όλων των πρωταθλημάτων έχει φέρει σημαντικές αντιδράσεις αφού την ίδια ώρα οι αγώνες στο ποδόσφαιρο και το μπάσκετ συνεχίζονται.
Οι αθλητές μέσα από τα συνδικαλιστικά τους όργανα, αλλά και οι διοργανώτριες αρχές διαμαρτύρονται και προσπαθούν να βρουν λύσεις ώστε να συνεχιστούν και τα δικά τους πρωταθλήματα. Μάλιστα, σε αρκετές περιπτώσεις τονίζουν ότι είναι έτοιμοι να αναλάβουν και το μεγάλο κόστος που έχουν τα τεστ του κορονοϊού, αρκεί να συνεχίσουν να αγωνίζονται.
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΣΦΥΞΙΑ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ
Μπορεί το τελευταίο διάστημα να βρίσκονται στο επίκεντρο διασταυρούμενων πυρών με φόντο και τις εκλογές στις Ομοσπονδίες όμως δίχως αμφιβολία αθλητισμός χωρίς τα ερασιτεχνικά σωματεία δεν γίνεται να υπάρξει.
Όλοι οι μεγάλοι αθλητές ξεκίνησαν παίζοντας στην ομάδα της γειτονιάς τους, κάποιοι προπονητές έβαλαν το δικό τους λιθαράκι πριν τελικά αυτοί ανοίξουν τα φτερά τους για να φτάσουν εκεί που τους επέτρεπαν το ταλέντο και η δουλειά τους.
Αυτές οι κυψέλες του Ερασιτεχνικού αθλητισμού αυτή τη στιγμή ψυχορραγούν και κανείς δεν μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά για το τι θα ξημερώσει. Τα σωματεία ναι μεν θα πάρουν το επίδομα που θα τους δώσει η Κυβέρνηση όμως αυτό δεν αρκεί. Ναι, είναι κατανοητό ότι υπάρχουν άλλες προτεραιότητες τώρα και μεγαλύτερες ανάγκες από τον αθλητισμό, ωστόσο πρέπει να δοθούν πραγματικές ανάσες στα σωματεία σε βάθος χρόνου.
Αυτή τη στιγμή οι σύλλογοι βρίσκονται σε κατάσταση οικονομικής ασφυξίας. Οι δύο πηγές εσόδων τους ουσιαστικά έχουν κλείσει την κάνουλα, αναγκαστικά λόγω lockdown και είναι άγνωστο πότε αυτή θα ξανανοίξει, κορονοϊού επιτρέποντος φυσικά. Αναφερόμαστε βέβαια στις ακαδημίες και τις χορηγίες.
Οι ακαδημίες των συλλόγων παραμένουν κλειστές άρα δεν υπάρχουν τα χρήματα από τις μηνιαίες συνδρομές, ενώ οι χορηγοί για να έχουν να δώσουν πρέπει να κινείται η οικονομία κάτι που φυσικά με lockdown δεν συμβαίνει. Βέβαια, όλα τα παραπάνω αφορούν σοβαρά σωματεία τα οποία δουλεύουν συστηματικά και επενδύουν πραγματικά στον αθλητισμό και όχι σε… σφραγίδες.
ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥΣ ΟΙ ΑΘΛΗΤΕΣ
Αυτή πάνω κάτω είναι η κατάσταση που αφορά στα σωματεία. Πάμε τώρα και στους πραγματικούς πρωταγωνιστές. Μιλώντας με αθλητές μπορεί εύκολα κανείς να καταλάβει το παράπονό τους.
Νιώθουν αδικημένοι που δεν μπορούν να κάνουν ούτε προπονήσεις την ώρα που το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ με πολλαπλάσια κρούσματα συνεχίζουν κανονικά τα πρωταθλήματα. Επειδή αρκετοί το ξεχνούν οι αθλητές των ομαδικών ερασιτεχνικών αθλημάτων προέρχονται από αγωνιστική αποχή σχεδόν έξι μηνών ή από μερική επιστροφή στο ενδιάμεσο με ολοκλήρωση πρωταθλημάτων σε διαδικασία κατεπείγοντος.
Τόσο σε οικονομικό επίπεδο, όσο και σε σωματικό – ψυχολογικό αυτοί οι άνθρωποι έχουν έρθει στα όρια τους και απόλυτα δικαιολογημένα. Χρήματα που ήταν να πάρουν πέρσι είτε σβήστηκαν με… αντισηπτικό, είτε μπήκαν σε πολλαπλές δόσεις, ενώ την ώρα που άρχισαν να ανεβάζουν στροφές τους έβαλαν πάλι φρένο και φυσικά φοβούνται για το βασικό “εργαλείο” που έχουν και δεν είναι άλλο από το σώμα τους.
Εδώ πρέπει να αναφερθούμε και σε ένα άλλο σημαντικό κομμάτι. Αυτό είναι φυσικά το οικονομικό. Από τη στιγμή που η Πολιτεία αποφασίζει να βάλει λουκέτο στο πρωτάθλημα αυτοί οι αθλητές αναμένεται να μείνουν φυσιολογικά απλήρωτοι (με ελάχιστες εξαιρέσεις) κάτι που σημαίνει ότι χωρίς καμία οικονομική βοήθεια θα έρθουν σε δύσκολη θέση αφού οι λογαριασμοί και οι υποχρεώσεις τους τρέχουν. Για αυτό το κομμάτι μέχρι στιγμής δεν υπάρχει καμία απολύτως πρόβλεψη είτε για κάποιο βοήθημα είτε για κάποιες ρυθμίσεις που θα μπορούσαν να βοηθήσουν.