Το θέμα με τις παλιές προσφυγές στον Α.Ο Τρίκαλα είναι ένα αγκάθι που ακολουθεί την ομάδα εδώ και πολλά χρόνια.
Ακόμη και τώρα που άλλαξε ΑΦΜ και αποτελεί συνέχεια του Φλαμουλίου, δε λέει να ηρεμήσει από το συγκεκριμένο βραχνά που δημιούργησαν παλιοί πρόεδροι, οι οποίοι απλά φόρτωσαν με χρέη την ομάδα, δίχως οι ίδιοι να έχουν την παραμικρή οικονομική επίπτωση.
Εδώ και καιρό είχαμε γράψει ότι η έκβαση της προσφυγής Ουάνγκα, θα σηματοδοτούσε και εξελίξεις όσον αφορά την επόμενη ημέρα και το μέλλον του Α.Ο Τρίκαλα, το οποίο είναι γεγονός ότι πλέον μπαίνει σε αχαρτογράφητα νερά.
Και αυτό, γιατί μετά τη χθεσινή δικαίωση του παίκτη και απόρριψη της αίτησης αναψηλάφησης της ΠΑΕ, ο Ηλίας Αιβάζογλου βρίσκεται ένα βήμα από το να ανοίξει την πόρτα της εξόδου.
Τι σημαίνει αυτό; Οτι πολύ απλά η ομάδα όχι απλά θα μείνει ακυβέρνητη διοικητικά, αλλά μόνο εκ θαύματος θα βρεθεί στη συνέχεια επενδυτής να την αναλάβει και παράλληλα να αναλάβει και τα χρέη που μπορεί μέσα στους επόμενους μήνες από μερικές χιλιάδες που είναι σήμερα από την προσφυγή Ουάνγκα, να γίνουν δεκάδες ή και εκατοντάδες εάν ενεργοποιηθούν και οι προσφυγές άλλων παικτών που θα δουν…φως και θα μπουν και εκείνοι.
Το μόνο βέβαιο είναι ένα: Ο Αιβάζογλου δεν πρόκειται να πληρώσει ούτε ευρώ από αυτά τα χρέη που ούτε του αναλογούν και ούτε καν γνώριζε όταν ανέλαβε την ομάδα.
Είναι γεγονός ότι αυτά τα 2,5 χρόνια έχει πληρώσει τόσα και τόσα και όχι μόνο δικές του οφειλές.
Δεν πρόκειται όμως να το πράξει τώρα και έχει κάθε δίκιο. Συμφωνούμε απόλυτα με την πρόθεσή του και ακόμη και αν η απόφαση του να αποχωρήσει είναι οριστική για το συγκεκριμένο λόγο το δίκιο είναι πάλι με το μέρος του.
Και όσοι έχουν διαφορετική άποψη ας αναρωτηθούν εάν οι ίδιοι θα πλήρωναν εάν ήταν στη θέση του Αιβάζογλου, του Μπάρλου της Παναχαικής και όσων παραγόντων ομάδων εν μέσω πανδημίας βάζουν τα ωραία τους λεφτά και ξαφνικά τους έρχονται κατακούτελα δικαστικές αποφάσεις ότι πρέπει να πληρώσουν από το πουθενά μεγάλα χρηματικά ποσά που δεν τους αφορούν.
Αναρωτιόμαστε, με το συγκεκριμένο νόμο που δίνει το δικαίωμα σε παίκτες να διεκδικούν χρήματα ακόμη και αν έχουν περάσει 10, 15 χρόνια και ακόμη και αν οι ομάδες έχουν αλλάξει ΑΦΜ, στο τέλος ποιος θα μείνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο και πόσες ομάδες θα διαλυθούν;
‘Οσον αφορά τώρα ειδικά τον Α.Ο Τρίκαλα θα πρέπει οι τοπικοί φορείς επιτέλους να αφυπνιστούν και να βοηθήσουν την ομάδα να ξεπεράσει αυτό το βραχνά, ειδάλλως είναι πολύ πιθανό να ζήσουμε μέρες 2014, όταν ο ιστορικός ΑΟΤ εξαφανίστηκες για πάντα από το χάρτη, καταφύγαμε στη λύση Φλαμουλίου, αλλά τα προβλήματα εξακολουθούν να υπάρχουν.
Υ.Γ: Τις τελευταίες ημέρες ακούγεται δεξιά και αριστερά ότι ορισμένοι καλοθελητές, Τρικαλινής μάλιστα καταγωγής υποκινούν παίκτες να ενεργοποιήσουν προσφυγές κατά της ομάδας. Εάν επιβεβαιωθούν οι φήμες θα μιλήσουμε με ονοματεπώνυμα. Είναι κάτι που επιτέλους πρέπει να γίνει…