Το σημαντικότερο παιχνίδι που φιλοξένησε ποτέ το «Στάδιο Καραϊσκάκης» παραμένει ο τελικός του Διηπειρωτικού Κυπέλλου ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και Νασιονάλ Μοντεβιδέο, που διεξήχθη σαν σήμερα πριν από 49 χρόνια!
Η Θύρα 7 ήταν ντυμένη στα πράσινα. Κασκόλ με το τριφύλλι ανέμιζαν σε κάθε γωνιά του γηπέδου. Στα μάτριξ του Σταδίου Καραϊσκάκης το μήνυμα έλεγε στα ισπανικά: «Ο Παναθηναϊκός και οι φίλοι του καλωσορίζουν την πρωταθλήτρια του δυτικού ημισφαιρίου». Στα κάγκελα, κρεμασμένο ένα πανό που έγραφε: «Οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ μαζί σας». Άλλες εποχές…
Στο γήπεδο δεν έπεφτε καρφίτσα από 35.000 ζευγάρια μάτια (σύμφωνα με άλλες μαρτυρίες κόπηκαν 38.440 εισιτήρια), που περίμεναν να δουν κάτι που δεν είχε δει ποτέ ο ελληνικός αθλητισμός. Μία ελληνική ποδοσφαιρική ομάδα να διεκδικεί το τρόπαιο του Διηπειρωτικού Κυπέλλου.
Ο Παναθηναϊκός, λίγους μήνες μερικά το Γουέμπλεϊ, υποδεχόταν στις 15 Δεκεμβρίου του 1971 την Νασιονάλ Μοντεβιδέο, στον πρώτο από τους δύο τελικούς, που έκρυβαν από πίσω μπόλικο παρασκήνιο και μοναδικές συμπτώσεις.
Ο μεγάλος Άγιαξ ήδη λάμπει στην Ευρώπη και αρχίζει να αφήνει το αποτύπωμα του στο ευρωπαϊκό στερέωμα με το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο που λανσάρει. Στόχος είναι η εγκαθίδρυση μιας αυτοκρατορίας και τα παιχνίδια με τους Ουρογουανούς κρύβουν έναν μεγάλο κίνδυνο.
Η Νασιονάλ Μοντεβιδέο μία ομάδα που κυριαρχεί εκείνη την εποχή στην Λατινική Αμερική, μετά από τρεις αποτυχημένες απόπειρες (1964, 1967, 1969) κατακτά το 1971 το Copa Libertadores σε μία επική σειρά τριών τελικών απέναντι στην Εστουδιάντες του Χουάν Ραμόν Βερόν (πατέρας του Χουάν Σεμπάστιαν), ο οποίος τρία χρόνια αργότερα προσγειώνεται στην Ελλάδα για να λάμψει την φανέλα του Παναθηναϊκού.
Στο ρόστερ της έχει εκπληκτικές προσωπικότητες του παγκόσμιου ποδοσφαίρου όπως τον Αργεντινό Λουίς Αρτίμε, τον Βραζιλιάνο τερματοφύλακα Μάνγκα, τον Χιλιανό Ιγνάσιο Πριέτο και τους γηγενείς Λουίς Κουμπίγια, και Χουάν Μάρτιν Μουχίκα που της δίνουν το προσωνύμιο «La Gran Jugada», κάτι ανάλογο με το Jogo Bonito που λάνσαραν αργότερα ως σλόγκαν οι Βραζιλιάνοι.
Ωστόσο, έχουν δημιουργήσει τη φήμη της ομάδας που δέρνει, που κλωτσάει πολύ. Οι Ολλανδοί το μαθαίνουν και διστάζουν να παίξουν μαζί της. Έχουν ήδη προκριθεί στα προημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και δεν έχουν την παραμικρή διάθεση να βάλουν τα πόδια των παικτών του στην φωτιά και να επιβαρυνθούν με ένα υπερατλαντικό ταξίδι. Ο Άγιαξ αρνείται να παίξει και την θέση του παίρνει ο φιναλίστ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών της προηγούμενης σεζόν, ο Παναθηναϊκός!
Μερικούς μήνες νωρίτερα, η Νασιονάλ κάνει μία ευρωπαϊκή περιοδεία για να δώσει μερικά φιλικά παιχνίδια, ώστε να συνηθίσει το παιχνίδι των ομάδων της Γηραιάς Ηπείρου. Συμπτωματικά αντιμετωπίζει τον Παναθηναϊκό στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας τον οποίο κερδίζει με 0-3, ενώ φέρνει 1-1 με τον ΠΑΟΚ (το γκολ ο Κούλης Αποστολίδης). Δείχνει όμως, ότι πρόκειται για μία εκπληκτική ομάδα.
Το «τριφύλλι» επιλέγει ως έδρα το Στάδιο Καραϊσκάκης καθαρά για εισπρακτικούς λόγους και το θέαμα με τις ασφυκτικά γεμάτες εξέδρες δικαιώνει την διοίκηση. Μετά από ένα γεμάτο πρώτο μέρος, που όμως δεν είχε γκολ, το τριφύλλι ανοίγει το σκορ στο 48ο λεπτό, όταν ο Τότης Φυλακούρης παίρνει το ριμπάουντ από μία άστοχη έξοδο του τερματοφύλακα και ανοίγει το σκορ. Στις εξέδρες επικρατεί πανζουρλισμός, όμως η χαρά κρατάει μόλις τέσσερα λεπτά. Οι Ουρουγουανοί με μία καλά οργανωμένη επίθεση ανοίγουν την άμυνα του Παναθηναϊκού και ο Αρτίμε με ψύχραιμο πλασέ νικά τον Οικονομόπουλο για το 1-1 (52’).
Στο 60ό λεπτό όμως μία φρικιαστική φάση δικαιώνει την άρνηση του Άγιαξ να μην αγωνιστεί απέναντι στους Ουρουγουανούς. Ο Παναθηναϊκός έχει ήδη μία αναγκαστική αλλαγή από το 21ο λεπτό, λόγω τραυματισμού του Σάκη Κουβά, όμως με τη συμπλήρωση μιας ώρας παιχνιδιού το γήπεδο παγώνει. Ο Χούλιο Σεζάρ Μοράλες με ένα δολοφονικό τάκλιν κυριολεκτικά κόβει στα δύο το πόδι του Γιάννη Τομαρά. Το κρακ ακούγεται σε όλο το γήπεδο. Ένας παίκτης του Παναθηναϊκού που αντικρίζει πρώτος το θέαμα κάνει εμετό. Ο «χασάπης» (λόγω επαγγέλματος) του Παναθηναϊκού έχει υποστεί διπλό κάταγμα κνήμης – περόνης και το κόκαλο έχει βγει έξω, το πόδι του έχει κοπεί σχεδόν στα δύο!
Ο μπακ του τριφυλλιού μεταφέρεται σχεδόν λιπόθυμος με φορείο εκτός αγωνιστικού χώρου, οι παίκτες τραβούν τα μαλλιά τους από το πρωτόγνωρο θέαμα. Στο υπόλοιπο της αναμέτρησης προσπαθούν να συγκεντρωθούν, όμως το μυαλό είναι αλλού. Ένα γκολ του Αντώνη Αντωνιάδη ακυρώνεται ορθώς ως οφσάιντ και το 1-1 μένει ως το τέλος.
Για την ιστορία, ο Τομαράς επέστρεψε μετά από ένα χρόνο στην ενεργό δράση, όμως ποτέ πια δεν ήταν ο ίδιος. Ο διεθνής μπακ δεν έπαιξε ποτέ ξανά σε υψηλό επίπεδο και έκλεισε την καριέρα του στον Ήφαιστο Περιστερίου. «Ο Παναθηναικός έχασε ίσως τη μοναδική ευκαιρία που του παρουσιάστηκε να νικήσει έναν μεγάλο αντίπαλο όπως είναι η Νασιονάλ. Είχαμε την υπεροχή, αλλά δυστυχώς στο ποδόσφαιρο μετρούν τα γκολ και όχι οι ευκαιρίες», τόνισε ο Φέρεντς Πούσκας μετά το τέλος του ματς, όμως η αλήθεια κρυβόταν πίσω από τα λόγια του Στρατηγού Μίμη Δομάζου: «Χάσαμε μια μεγάλη ευκαιρία να νικήσουμε τη Νασιονάλ. Ο τραυματισμός του Τομαρά επηρέασε την απόδοσή μας και μπορώ να πω ότι μετά την αποχώρηση του συμπαίκτη μας, το παιχνίδι πλέον είχε χάσει και τον ρυθμό και τον σκοπό για τον οποίο παίζαμε».
Για την ιστορία οι συνθέσεις εκείνου του ματς ήταν οι ακόλουθες:
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ (Φέρεντς Πούσκας): Οικονομόπουλος, Τομαράς (60′ Βλάχος), Αθανασόπουλος, Ελευθεράκης, Καψής, Σούρπης, Δημητρίου, Φυλακούρης, Αντωνιάδης, Δομάζος, Κουβάς (21′ Δεληγιάννης).
ΝΑΣΙΟΝΑΛ (Γουάσινγκτον Ετσαμέντι): Μάνγκα, Μπρουνέλ, Μάσνικ, Ουμπίνια, Καστίγιο, Μπλάνκο, Κουμπίγια, Εσπάραγο (82′ Ντουάρτε), Μανέιρο, Αρτίμε, Μοράλες.
sdna.gr