Τα Ραψίστα η αλλιώς Γόμφοι, εκτός από περιοχή αρχαιολογικής σημασίας γράφει ιστορία και στις Εθνικές κατηγορίες του μπάσκετ. Το χωριό του Δήμου Πύλης εκπροσωπείται από την ομώνυμη ομάδα στον 4ο όμιλο της Γ Εθνικής και μάλιστα έχει κάνει ένα απρόσμενα δυνατό ξεκίνημα στο πρωτάθλημα.
Με το 2/2 σε ισάριθμες αγωνιστικές πολλοί αναρωτήθηκαν για την συγκεκριμένη ομάδα, και ο προπονητής της Μάκης Αλεξίου είναι ο κατάλληλος για να την παρουσιάσει μέσα από το basketa.gr.
Ο Έλληνας τεχνικός μάλιστα εξέφρασε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η ομάδα για να κάνει αυτό που αγαπάει, ενώ εξηγεί πως μια ομάδα από τα Τρίκαλα βρέθηκε να αγωνίζεται στην Καρδίτσα. Εκτός αυτού, αναπολεί και θυμάται δυνατές στιγμές που θα ήθελε να γράψει και με την ομάδα του.
Ο Γόμφοι έκαναν ένα πολύ δυνατό ξεκίνημα με «2 στα 2» και μια νίκη απέναντι σε μια δυνατή ομάδα όπως είναι ο Αλμυρός, το περιμένατε αυτό;
«Για εμάς το πρωτάθλημα είναι από μόνο του μια πρόκληση, καθώς εμφανιζόμαστε για πρώτη φορά σε εθνική κατηγορία. Από το πως θα το αντιμετωπίσουμε, το πως θα δημιουργηθεί η ομάδα και πως στην συνέχεια θα μπορούσαμε να προετοιμαστούμε ώστε να ανταπεξέλθουμε στις δυσκολίες. Όσον αφορά τα παιχνίδια στοχεύσαμε και προσπαθήσαμε να είμαστε από την αρχή συγκεντρωμένοι ώστε να κάνουμε καλό ξεκίνημα. Το πετύχαμε αυτό με τον Παλαμά, δυστυχώς δεν καταφέραμε να κάνουμε το ίδιο και με τον Αλμυρό. Θεωρώ ότι ήμασταν περισσότερο τυχεροί εμείς ώστε να μην φάμε το τελευταίο σουτ και να πάμε το παιχνίδι στην παράταση. Από εκεί και πέρα δείξαμε ψυχικά αποθέματα. Φάνηκε η εμπειρία κάποιων παικτών, όπως ο Πανάρας και ο Νίκας και καταφέραμε να πάρουμε το παιχνίδι. Έτσι ολοκληρώθηκε ιδανικά για εμάς η 2η αγωνιστική, καθώς θέλουμε να κρατήσουμε την έδρα μας και να μην χάσουμε κανένα παιχνίδι εδώ και να προχωρήσουμε υγιείς μιας με τα σημερινά δεδομένα δε ξέρουμε πως θα κυλήσει η κατάσταση, είτε λόγω του covid-19 είτε λόγω τραυματισμών που τον τελευταίο καιρό μας απασχολούνε. Έτσι θέλουμε να προχωρήσουμε όσο καλύτερα γίνεται στην συνέχεια του πρωταθλήματος».
Στόχος της ομάδας είναι η άνοδος, αν όχι τι;
«Γι’ εμένα προσωπικά, θέλω να βλέπουμε το κάθε παιχνίδι ξεχωριστά, γιατί τα δεδομένα δεν ξέρουμε πως θα είναι στην επόμενη αγωνιστική ή στο επόμενο παιχνίδι. Άρα αυτό που κοιτάω και αυτό που τονίζω στους παίκτες μου καθημερινά στην προπόνηση αλλά και στους αγώνες είναι να μπορέσουμε να σωθούμε. Στην συνέχεια να δούμε πόσο ανταγωνιστικοί είμαστε πόσο συνεπείς είμαστε σε αυτό που κάνουμε και από εκεί και πέρα αν μπορέσουμε να διεκδικήσουμε κάτι παραπάνω καλώς να έρθει. Πάντως η ομάδα μας, βάση τα οικονομικά δεδομένα που έχει και τους παίκτες που μπορούμε να προσεγγίσουμε στη γύρο περιοχή είναι να καταφέρουμε να κάνουμε έναν ανταγωνιστικό σύλλογο για την κατηγορία. Αλλά δεν είναι ο πρωταρχικός μας στόχος να ανεβεί η ομάδα. Νομίζω ότι εμείς πρέπει να δούμε το πως θα διεκδικούμε τη νίκη σε κάθε παιχνίδι».
Πως βιώνεται την περίοδο αυτή που όλα τα παιχνίδια γίνονται χωρίς κόσμο, πως επιδρά σε μια ομάδα και μάλιστα ομάδα επαρχίας που έχει δύναμη το γεμάτο γήπεδο;
«Είναι πάρα πολύ δύσκολο το να μπορείς να παίξεις και να φτάσεις σε υψηλή απόδοση μέσα σε ένα άδειο γήπεδο. Ιδιαίτερα σ’ εμάς που το γήπεδο μας είναι σε μια μικρή κωμόπολη της Καρδίτσας και η δύναμη του κόσμου είναι ένα κίνητρο και δύναμη για να μπορέσουμε να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Για εμάς είναι κάτι πρωτόγνωρο είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο το να παίζουμε χωρίς κόσμο, αλλά δυστυχώς θα πρέπει όπως και στο αγωνιστικό κομμάτι έτσι και στο έξω αγωνιστικό να προσαρμοστούμε και να δώσουμε το 100% των δυνατοτήτων μας ώστε να φέρουμε εις πέρας τις δυσκολίες του παιχνιδιού, είτε αυτές είναι αγωνιστικές είτε έξω αγωνιστικές, είτε να παίζουμε με κόσμο είτε χωρίς κόσμο».
Πως οι Γόμφοι βρέθηκαν στις Εθνικές κατηγορίες και ποιες είναι οι δυσκολίες μιας ομάδας που είναι από επαρχία και συγκεκριμένα ένα χωριό 962 κατοίκων;
Το οξύμωρο της υπόθεσης είναι ότι οι Γόμφοι ανήκουν στα Τρίκαλα, όμως δεν έχουμε χώρο στα γήπεδα των Τρίκαλων. Στα 5 χιλιόμετρα απόσταση από το χωριό είναι το Μουζάκι, πάμε και παίζουμε στην συγκεκριμένη κωμόπολη που ανήκει στην Καρδίτσα. Αυτό για εμάς είναι ένα πρόβλημα γιατί έχουμε πρόβλημα με τις ώρες, έχουμε διάφορα προβλήματα. Είναι είκοσι χιλιόμετρα από τα Τρίκαλα, οπότε καταλαβαίνεται ότι είναι δύσκολο. Τα περισσότερα παιδιά είναι από τα Τρίκαλα, εγώ είμαι από τα Τρίκαλα, οπότε καταλαβαίνεται τις δυσκολίες. Μάλιστα, δεν μπορούμε να έχουμε και κόσμο Τρικαλινό, σε περίπτωση που ανοίξουν τα γήπεδα το επισημαίνω αυτό. Είναι λοιπόν δύσκολο γιατί δεν έχουμε τον μπασκετικό κόσμο, γιατί τα Τρίκαλα έχουν μπασκετικό κόσμο και πηγαίνουν και βοηθάνε και στηρίζουν τις ομάδες τις περιοχής, αλλά και των εθνικών κατηγοριών. Το δεύτερο όμως που θέλω να επισημάνω είναι ότι χάνουμε παίκτες καθώς δεν μπορούν να αφήσουν τις υποχρεώσεις τους και να έρχονται και να κάνουν προπόνηση στην απόσταση που είμαστε εμείς. Έτσι αρκετοί δεν μας προτιμήσανε λόγω απόστασης. Υπάρχει το δέλεαρ των εθνικών κατηγοριών, όμως η απόσταση είναι εμπόδιο. Επίσης είμαστε μια μικρή κοινωνία οπότε είναι δύσκολο να βρεις επιχειρηματίες που μπορούν να βοηθήσουν και να στηρίξουν την ομάδα. Οπότε καταλαβαίνεται πόσο δύσκολο είναι το έργο της διοίκησης. Είτε στο οικονομικό είτε το οργανωτικό κομμάτι τα τρέχουν όλα μόνοι τους. Κακά τα ψέματα η ομάδα είναι η εκάστοτε διοίκηση, αν υπάρχει σοβαρή διοίκηση με στόχο μας κάνουν και εμάς το έργο μας πιο εύκολο. Οπότε εδώ η υποχρεώσεις της ομάδας είναι αρκετές, καθημερινές και ασφυκτικές».
Εσάς οι στόχοι σας ως προπονητής;
«Ο στόχος μου γενικά στην πορεία μου και γενικά αυτό που έχω πρώτο είναι να βρίσκω τα άτομα, στις συνεργασίες μου που να έχουν την ίδια ταύτιση απόψεων. Σε όλες τις ομάδες και τις κατηγορίες που έχω δουλέψει μέχρι τώρα, είτε ήταν Α1 είτε Α2, είτε τοπικό είτε Γ’ Εθνική, σκέψη μου ήταν να έχω ανθρώπους και σωματεία που να έχουν στόχους και να μπορούμε να έχουμε μια ταύτιση απόψεων προκειμένου το σωματείο να μπορέσει να προχωρήσει παραπάνω. Δεν συνεπάγεται μόνο με την άνοδο, αλλά με μια οργάνωση με το να μπορέσουμε να έχουν ανθρώπου στην ομάδα, όπως βοηθό, γυμναστή, να γίνεται δηλαδή μια οργανωμένη δουλειά, προκειμένου να παρέχουμε στους αθλητές μας μια σοβαρότητα αλλά και τις δυνατότητες ώστε να αποδώσεις και αυτοί τα μέγιστα. Έτσι καλύπτουμε και άλλα κενά, όπως ας πούμε τώρα με την απόσταση. Αυτό που κοιτάω είναι να βρισκω άτομα και ομάδες που να έχουν τις ίδιες απόψεις μαζί μου για να έχουμε ένα καλό αποτέλεσμα».
Έχετε ένα πλούσιο βιογραφικό και συνεργασίες με πολύ γνωστά μπασκετικά ονόματα, υπάρχει κάτι, μια στιγμή, που όλα αυτά τα χρόνια έχει χαραχτεί στο μυαλό σας;
«Τη χρονιά με τον Αίολο, που από την Α2 ανεβήκαμε στην Α1. Θυμάμαι μια απίστευτη φάση που κατέληξε σε καλάθι, το οποίο μπήκε σε νεκρό χρόνο. Μια μακρινή λομπα πάσα του Γκιουλέκα, ο Τριανταφύλλου ήταν ακριβώς κάτω από το καλάθι και χωρίς να βλέπει, έπιασε την μπάλα στον αέρα και την πέταξε και σε νεκρό χρόνο καταφέραμε και πήραμε τη νίκη σε εκείνο το παιχνίδι. Και ήταν μάλιστα ένα κομβικό σημείο στο πρωτάθλημα, καθώς αυτή η νίκη μας κράτησε στις δυο πρώτες θέσεις του πρωταθλήματος και ανεβήκαμε εμείς και η ΑΕΝΚ στην Α1 και έμεινε ο Φιλαθλητικός με τα αδέρφια Αντετοκούμπο τότε, με ισοβαθμία εκτός. Υπάρχουν και άλλες στιγμές, κομβικά καλάθια, και νίκες που έχω στο μυαλό μου αλλά αυτό ήταν ένα πολύ δυνατό ενσταντανέ».